AS PEDRAS FALAN DO SILENCIO CÓMPLICE e a Memoria do 36

Inscrición no monumento da Memoria do 36 en Mos.

Esta homenaxe en pedra foi impulsada pola Comisión pola Memoria e Dignidade do 36 en Mos

“En lembranza ós

Homes e Mulleres

asasinados pola senrazón

do fascismo franquista

 no Concello de Mos”.

Os Familiares das vítimas homenaxeadas -integrantes da comisión- decidiron este texto que quedou gravado na pedrafita central e serve para definir o conxunto escultórico. Este tería que ser o texto que acompañase a calquera reportaxe ou documento, tanto escrito coma gráfico, que se faga.

O monumento inaugurouse en setembro de 2008 co goberno bipartito (PSOE-BNG) e uns meses máis tarde o PP asaltou o concello. E digo asaltar por acurtar o relato,... As crónicas falan de transfuguismo, da presenza de porteiros de discoteca no pleno municipal e outras desventuras desta... democracia???.

Pasado un tempo, os novos dirixentes municipais do PP amosaron o que teñen na “súa” memoria e o que eles entenden por reparar a dignidade das vítimas e familiares, dándonlles un “agasallo” dentro deste libriño que publicou a Deputación de Pontevedra (a de Louzán) en 2013.

Foto: Portada do libro “Mos, o mellor agasallo”.

No interior hai unhas fotos do monumento, acompañadas dun texto que non só non repara, senón que, fire a dignidade de vítimas e familiares. Un texto que parece que tenta que os mosenses gardemos a nosa memoria do 36 doutro xeito, ao seu xeito:

 “Monumento ós Caídos do Franquismo”

Foto: en verdade teñen tan mala memoria? ou pretenden que teñamos outra?

¿¿¿Caídos??? Os libros de pedra deste monumento non poden estar calados porque representan a memoria daqueles homes e mulleres que non foron “caídos”!!!, foron asasinados!!!, arrincados das súas familias e despois de seren torturados, foron sentenciados sen seren xulgados.

Eu non sei se houbo unha man negra impoñendo este texto e como non podo asegurar con que intención fixeron isto terei que pensar que foi un erro. Pero aínda así,... non quedo tranquilo! Se foi un erro a cousa é máis grave do que parecía!!!
Deberían tomarse en serio a reposición da Memoria Histórica e facer un "reseteo" máis unha "actualización de datos" para diferenciar democracia de dictadura e paseados de caídos. 

Nesta semana celebrouse o día do Pilar, a chamada festa nacional. As redes sociais enchéronse de mensaxes coma esta: "NON TEMOS NADA QUE CELEBRAR".

Estou convencido de que todos celebraríamos mellor ese día se tivesemos unha democracia realmente libre para elexir entre Monarquía ou República e os crimes do franquismo fosen condenados sen paliativos. Por todos, todos, todos, todos, todos e todos,... sin que falten os de sempre!!!

TEMOS QUE ROMPER CO SILENCIO.

Co corazón endurecido como unha pedra, Antonio Monroy adicoulle unhas emotivas palabras ao compañeiro da Comisión falecido o ano pasado, Ramón Pérez Dominguez.

Monroy condenou o silencio cómplice e repetiu varias veces a seguinte frase:

“ Non tivemos sorte cos políticos, Ramón“, "non tivemos sorte..."

Aquí podedes ver parte da intervención de Antonio Monroy, o pasado 3 de outubro:

TEMOS QUE QUE RECUPERAR A MEMORIA.

A Comisión pola Memoria e Dignidade do 36 en Mos, encabezada por Ana María Aller Gómez xunto a membros tan destacados coma Telmo Comesaña e Antonio Monroy (da Comisión pola Memoria de Vigo) teñen moita documentación daqueles que apareceron tirados nas cunetas da N-550 e outros lugares de Mos.

Os libros de pedra deste monumento representan a vida de cada un dos 30 homes e mulleres asasinados. No centro, unha figuración humana da sociedade retira eses libros tirados nun buraco (as cunetas) para poder recuperar a Memoria do 36.

Esa sociedade somos todos e coñecer a nosa historia, recuperala,...tamén é  traballo de todos.

Fotos e momentos da homenaxe deste ano, 8 de outubro.

Foto: Ana Aller Gómez adicando unhas palabras a Tomás (no centro da fotografía, sentado e con bastón) fillo de Ángel Matilde Miguélez, "O Cataplín" e Florentina Fernandez Alonso, veciños de Louredo cruelmente asasinados.

Foto: En primeiro plano os membros da "Comisión pola Memoria e Dignidade do 36", Telmo Comesaña, Antonio Monroy e Ana Aller Gómez aplaudindo ao gaiteiro, Bieito Lobariñas, tras interpretar o himno da República no acto.

Foto: Momento da intervención de Emilio Muíños, actualmente concelleiro PSOE de Mos.
A súa nai, Florentina Pumar (recentemente falecida), encargouse durante anos de repoñer as flores que os familiares deixaban no muro do cemiterio municipal. Esta e outras vivencias dos mosenses teñen que ser recuperadas para a memoria colectiva.

Foto: Membros de GañaMos Asemblea Veciñal presentes no acto.

Algúns muros de pedra de Mos conteñen outras partes desta historia e os penedos do Galleiro, que acubillaron aos fuxidos, tamén son testemuñas daqueles tempos.

Seguiremos falando.